Ovaj oblik karakteriše se dobro razvijenom vođicom koja je obrasla brojnim horizontalnim skeletnim granama, što značajno ubrzava i pojačava rodnost. Oko centralne vertikalne ose (vođice), u spiralnom rasporedu, nalaze se kraće ili duže rodne grane. Ovaj oblik se uglavnom koristi za uzgoj jabuka na umerenim i slabo bujnim vegetativnim podlogama. Upotrebom slabo bujnih sorti (tipa “spur”) i podloga, može se povećati broj voćaka po jedinici površine. U takvim slučajevima, primena vretenastog žbuna sa manjim modifikacijama predstavlja osnovu za takozvane super intenzivne voćnjake (kao što su Pilar, Špindel i Slender). Za pravilno formiranje i održavanje ovog uzgojnog oblika, bilo klasičnog ili modifikovanog, neophodan je oslonac, bilo da je u pitanju pojedinačno kolje ili naslon od žice, jer se koriste podloge čiji je korenov sistem plitak i razvijen blizu površine. Žica treba da bude pocinkovana, prečnika 2-2,5 mm. Prvi red žice postavlja se na visini od 40-50 cm iznad zemlje, a drugi, treći i četvrti na udaljenosti od 40-50 cm jedan od drugog.
Postoje razlike između klasičnog i modifikovanog vretenastog žbuna, koje se prvenstveno ogledaju u tome da li se sadnice i prevremene grane na stablu prekraćuju ili ne.
Rezidba za formiranje klasičnog vretenastog žbuna jabuke svedena je na minimum, jer nema potrebe za jačom rezidbom radi dobijanja bujnih mladara za formiranje skeletnih grana, budući da postoji samo jedna centralna grana sa koje se razvija rodno drvo.
Sadnice se sade na rastojanju od 1,5-2 metra u redu, dok se međuredno rastojanje prilagođava širini radnog zahvata oruđa za obradu zemlje. U proleće, pre početka vegetacije, sadnice se skraćuju na 60 cm iznad zemlje. Ako sadnica ima bočne grančice, one se takođe skraćuju, pri čemu najduže ostaju pri osnovi, dok se ostale postepeno skraćuju kako se ide prema vrhu, formirajući piramidalni oblik. Iz pupoljaka ili skraćenih grančica razvija se veći broj mladara. U julu se bira 5-6 mladara, pri čemu se vršni koristi za vođicu, a ostali za ramene grane koje se razvode pod uglom od 45°. Sledeće godine vođica se skraćuje na 30-40 cm iznad najviše ramene grane, a ostale grane se skraćuju za 1/3, tako da najniža bude najduža, a prema vrhu sve kraće. Mladari koji izrastu ispod prekraćenog mesta na vođici u julu se razvode pod uglom od 50-60° i privezani su za donje ramene grane. Ovaj postupak se ponavlja u trećoj godini, pri čemu ramene grane na vođici treba da budu udaljene 10-30 cm jedna od druge.
Za formiranje modifikovanog vretenastog žbuna (uski vretenasti žbun) koriste se slabo bujne podloge i sorte. Sadnice se sade u jednom redu sa međusobnim razmakom od 1-1,5 metara, ili u dvoredu (u trougao) sa razmakom između voćaka od 1-2 metra, a razmak između redova iznosi 4-4,5 metra. U sistemu guste sadnje (kao kod Pilar uzgoja), kada se koriste “spur” sorte na kržljavim podlogama, razmaci između voćaka mogu biti manji od 1 metra u dvorednim, trorednim ili višerednim blokovima.
Za ovaj sistem uzgoja koriste se jednogodišnje sadnice sa prevremenim grančicama ili bez njih, ili dvogodišnje sadnice (naročito “spur” sorte) sa već formiranim kraćim granama.
U prvoj godini, pre početka vegetacije, jednogodišnje sadnice koje imaju prevremene grančice prekraćuju se na 90 cm, a one bez grančica na 70-80 cm. Kod dvogodišnjih sadnica vođica se prekraćuje na vrhu (do prvog najrazvijenijeg pupoljka), ostavljajući nekoliko razvijenih vegetativnih pupoljaka za nastavak rasta. Prevremene bočne grančice i formirano rodno drvo na dvogodišnjim sadnicama ostavljaju se slobodno da rastu, a sadnica se privezuje uz kolac ili žicu. Tokom vegetacije, mladari najbliži vrhu vođice treba da se uklone kako ne bi konkurisali vođici.
U drugoj godini, vođica se ne prekraćuje. Ako se na donjem delu vođice razviju previše bujni mladari, vrši se poluprstenovanje iznad nekoliko donjih pupoljaka kako bi se podstakao vegetativni porast. Ako letorasti rastu uspravno i previše bujno, treba ih ukloniti do osnove, dok tanje i horizontalne grane ne treba skraćivati jer prve donose rod.
U trećoj godini nakon sadnje, voćke koje su bile dvogodišnje pri sadnji već daju dobar rod, dok one koje su bile jednogodišnje i bez prevremenih grančica daju simboličan prinos.
Ni u trećoj godini vođica se ne prekraćuje. Prolećnom rezidbom uklanjaju se previše bujni, uspravni letorasti sa oštrim uglovima. Letorasti koji su umereno bujni i horizontalni, naročito oni sa cvetnim pupoljcima, ne treba dirati osim u slučaju kada se proceni da bi voćka mogla preroditi i da ne bi mogla podneti toliki rod.